Peugeot 107

Er is een periode geweest dat de Peugeot 107 er warmpjes bij zat. Dat geldt overigens ook voor diens nichtje en neefje, de Citroën C1 en Toyota Aygo. Maar met een stortvloed aan nieuwkomers is het ellebogenwerk in het land van de supermini’s geworden. Het is immers ‘aan de top komen is makkelijker dan daar blijven’. Om in de comfortzone te blijven moest Peugeot zich dus wapenen door de 107 in ’t nieuw te steken. Maar biedt dit voldoende weerstand? Een rijtest.

Het is al weer zeven jaar geleden dat PSA en Toyota met de welbekende drieling op de proppen kwamen. Drie technisch identieke auto’s, elk voorzien van een iets ander exterieur. Een schot in de roos bleek het te zijn, want inmiddels rijden er van elk vele tienduizenden exemplaren rond. De lucratieve gedachte achter de Peugeot 107 – en de andere twee – was even simpel als doeltreffend: men neme een compacte vierzitter, niet langer dan drieënhalve meter, voorzie het van een kleine motor en plak er een lage prijs op. Voilà! Maar wat PSA en Toyota kunnen, kunnen andere fabrikanten ook. En zo kennen we intussen ook de Kia Picanto, Hyundai i10 en natuurlijk de drieling van VAG, de Volkswagen Up!, Seat Mii en Skoda Citigo. Niet de minste, dus de vernieuwde 107 moet van goeden huize komen wil het haar positie vasthouden.

Nadruk op facelift
Eén blik op de neus van de 107 en je ziet meteen met het vernieuwde model te maken te hebben. Weg is de enorme gapende mond, al dan niet met chromen ‘buitenboordbeugel’. Daarvoor in de plaats kwam een minder opzichtige voorbumper, maar die nog altijd opvallend speels is vormgegeven. Het subtiel aanwezige chroom, de verplaatste mistpitten en het feit dat er net iets meer kleur in het front zit leiden de aandacht van het aanwezige zwart van de luchtinlaten af. Wij vinden het een hele verbetering. Schattiger of zoiets.
Wanneer we echter om de mini heen lopen moeten we helaas constateren dat de facelift uitsluitend aan de voorzijde heeft plaatsgevonden. Geen hertekende lichtunits, geen gewijzigde achterbumper, niets van dit alles. Enkel het glaswerk over de achterlichten is een tikkeltje donkerder.

Van binnen
Plaatsnemen in het interieur voelt al evenzo vertrouwd aan. Ook hier hebben de ontwerpers geen tijd in gestoken. Het dashboard is nagenoeg identiek aan dat van het prefacelift-model en daarmee moet ons van het hart dat Peugeot het zich er wel heel makkelijk van af heeft gemaakt. Waar Peugeot overigens niets aan kon doen met de facelift is de wel erg beperkte bagageruimte. En dat is voor een boodschappenauto toch wel vrij essentieel. Wie een boodschappenkrat mee wil nemen zal eerst de hoedenplank eruit moeten pakken anders past het krat niet door de opening. Tevens is het met 139 liter fors kleiner uitgevallen dan bijvoorbeeld die van de Kia Picanto waarin 200 liter past.

Campingbedje
Door te kiezen voor een kleine update en niet een compleet nieuw model begint de 107 wel erg uit de pas te lopen met de concurrentie. Deze is de afgelopen jaren namelijk een stuk talrijker geworden en heeft – nog belangrijker – de verwachtingen naar een hoger niveau getild. Modellen als de Kia Picanto en Volkswagen Up! hebben laten zien hoe volwassen de huidige supermini kan zijn, zowel in afwerking als rijgedrag. Op beide punten stelt de 107 dan ook onvermijdelijk teleur; het is immers dezelfde inhoud in een ander jasje. Hoewel het interieur nog altijd frivool aandoet, spat de kwaliteit er niet van af. Dat deed het al niet en met de genoemde, nieuwe zwaargewichten wordt dit des te zichtbaarder. Alle panelen zijn keihard, al verbloemt de structuur van sommige dat het om speelgoedplastic gaat. Idem dito wat betreft de stoelen. De nieuwe bekledingstoffen zijn een sprong voorwaarts en de kussens zitten zeker niet onaangenaam, maar de vormgeving is evenzo fantasieloos als een campingbedje. Voldoende steun op de langere afstanden hoef je niet te verwachten. Het is zelfs zo dat we bij menig bocht het gevoel krijgen dat niet de stoelen maar de portieren ons binnen boord houden.

Enthousiaste brom
Een blik onder de motorkap leert dat hier ook alles bij het oude is gebleven. In de beugels ligt nog altijd de 1.0 liter metende driecilinder die 68 pk en 93 Nm naar de voorwielen stuurt. Het motortje is gretig wanneer deze wat hoger in zijn toeren wordt gejaagd en kan ook op hogere snelheden prima meekomen in het overige verkeer. Minder te spreken zijn we over de 2Tronic-automaat waarmee ons testexemplaar is uitgerust. De overgangen tussen de versnellingen zijn ronduit houterig en vinden meestal op het verkeerde moment plaats. Wanneer je het pedaal slechts half intrapt lijkt de automaat meteen te denken dat je voluit wil accelereren en schakelt vrijwel direct een tandje terug, ook op momenten dat dit absoluut niet nodig is. Voor een soepelere rijervaring – zeker op de snelweg – kan je beter terugvallen op de schakelflippers achter het stuur. De overgangen worden niet soepeler maar je ‘ziet’ ze in ieder geval wel aankomen. Of nog beter, ga gewoon voor de handbak. Die is namelijk evenwel vrijgesteld van wegenbelasting en BPM én heeft, in tegenstelling tot de 2Tronic, wel een bijtelling van 14% bij zakelijk gebruik.

Kwiek
Sturen gaat de 107 beter af, al is de leeftijd van het Fransoosje merkbaar. De besturing is aan de lichte kant, maar laat zich daarom niet minder prettig dirigeren. Vooral in de stad weet de 107 zich zodoende makkelijk te manoeuvreren. Op lagere snelheden zijn er relatief vele omwentelingen nodig om een scherpe bocht te maken, maar hieraan raak je snel gewend. Eenmaal ingestuurd weet je precies wat je aan de 107 hebt en tovert het enthousiasme waarmee de auto zich laat bedienen zowaar een glimlach op ons gezicht. Toch nog…
Het onderstel is precies zoals je dat verwacht in dit segment, al hebben de nieuwelingen ook hier de lat hoger gelegd. Zo volwassen aanvoelen als de nieuwste spelers doet de 107 niet, maar hij stelt ook niet teleur. Het is een mix van comfort en een stukje jeugdige vrolijkheid. En dat de korte wielbasis soms ietwat stoterige eigenschappen veroorzaakt kun je ‘em amper kwalijk nemen.

Conclusie
De Peugeot 107 is nog altijd een belangrijke speler in het A-segment en kan dankzij zijn nieuwe gezicht ongetwijfeld weer een paar jaar mee. Achter de fraaie neus ligt echter een verouderde auto die steeds moeilijker kan voldoen aan de moderne tand des tijds. Concurrenten hebben het voortouw genomen en gaan dat voorlopig niet meer uit handen geven. Wil je vanwege zijn guitige smoelwerk toch echt voor de Peugeot gaan? Kies dan voor de handgeschakelde versnellingsbak, die levert niet alleen een betere rijervaring, maar bespaart je ook een hoop geld dankzij 14% bijtelling en vrijstelling van BPM en motorrijtuigenbelasting.

Tip
Goed verzekerd de weg op
Goed verzekerd de weg op

Kies de dekking die bij jouw (elektrische) auto past met de Interpolis Autoverzekering. Standaard € 0,- eigen risico en vrije reparatiekeuze.

Redactie
Door Redactie

Voor jou geselecteerd

Wekelijks autoplezier in je mailbox?

  • ✓ Mis geen belangrijk autonieuws
  • ✓ Exclusieve verhalen alleen voor jou
  • ✓ Speciale kortingen en acties