Autotest | BMW 3-serie

Als BMW-aanhanger zul je geen seconde twijfelen om volmondig 'ja, natuurlijk' te roepen op onze vraag of dat rijplezier nog altijd centraal staat. Begrijpelijk, BMW staat er immers bekend om. 'Freude am fahren' is al sinds jaar en dag de lijfspreuk van de Zuid-Duitse fabrikant. Maar we hebben de afgelopen jaren wel gemerkt dat de verschillen kleiner worden. Audi en Mercedes bijvoorbeeld kruipen wat meer naar het sportieve toe en Jaguar doet met de XE een heel dappere poging zich ertussen te wurmen. Vergeet bovendien niet dat BMW zelf de touwtjes iets laat vieren. Het merk gaat iets meer mainstream.

Landstraßen

Om te beoordelen hoe ver BMW die touwtjes heeft laten vieren reizen we af naar München. Aldaar staat een 3-serie klaar. In de navigatie een voorgeprogrammeerde route die ons ver van de Autobahn moet houden en via de 'Landstraßen' uiteindelijk in de Alpen moet laten belanden. Want ja, wil je achterhalen of de 3-serie nog steeds het geijkte rij-ijzer is, dan moet je daar passende wegen voor betreden.

“Het sprintvermogen is indrukwekkend, de klank van de zescilinder in combinatie met het uitlaatsysteem lekker opzwepend.”

over de vernieuwde BMW 3-serie

Twee keer kijken

Laten we ons alvorens volledig op het rijden te storten nog even verdiepen in de feiten van de vernieuwingsronde die de 3-serie uit zijn mid-life crisis moet houden. Zichtbaar daarvan zijn de scherper gelijnde bumpers en grille alsook de opnieuw ingedeelde lichtunits. Al moet je er echt een kenner van het eerste uur voor zijn.

Nieuwe motoren

Het belangrijkste is eigenlijk onderhuids gebeurd: het onderstel werd ietwat geoptimaliseerd en het motorengamma aangepast. Nieuw is bijvoorbeeld de 3-cilinder in de 318i, alsook een nieuwe viercilinder-turbomotor voor de 330i. Eveneens aangekondigd is de 330e, de plug-in hybride die begin 2016 op de markt komt. Alle drie waren ze helaas niet beschikbaar om te testen.
Maar er is nog een vierde nieuweling. En die stond er wel: de gloednieuwe 3.0 liter TwinPower Turbo zes-in-lijn, genaamd 340i. Dat blok beleeft binnen BMW zijn debuut in de 3-serie en als topmodel van het leveringsgamma, met uitzondering van de M3 uiteraard, de perfecte kandidaat voor het beantwoorden van onze vraag.

Ferme grom

Als we instappen rijst bij ons een vraag op. Want wat zijn eigenlijk de basisingrediënten voor een lekkere stuurmansauto? Een fijne (lage) zitpositie? Een lekker compact en dik stuurwiel? Een korte pook met dito schakelslagen? Die eerste twee zijn er, die laatste ontbreekt. Maar tegenwoordig hoort daar ook een alert anticiperende automaat bij. En die is er ook. En ja, een lekkere krachtbron natuurlijk. Tsja, en dan kom je bij BMW niet snel van een koude kermis thuis. Een druk op de startknop geeft daarvan al de eerste positieve indruk. Vanuit de twee zwart gelakte uitlaatpijpen klinkt meteen een ferme grom. Zo horen we het graag!

Plofjes uit de uitlaat

Dat je met 326 pk en 450 Nm over een overdaad aan vermogen beschikt hoeven we je niet uit te leggen. Maar het gemak waarmee de zescilinder dat via de automaat naar de achterwielen dirigeert verbaast toch. Binnen mum van tijd vliegen we over de linkerbaan van de A99 richting Oostenrijk. Het blok laat zich daarbij subtiel sportief horen. Met name via de uitlaatpijpen. Het BMW 'Drive Control System' staat daarbij ingesteld op 'Comfort'. Bij het verlaten van de snelweg schakelen we over op 'Sport'. De demping wordt onmiddellijk steviger, de besturing een fractie zwaarder en vooral de reactie op het gaspedaal en bijbehorende soundtrack intenser. Wat klinkt deze zescilinder voortreffelijk zeg.

“En toch zijn we niet helemaal overtuigd. Van één eigenschap in het bijzonder.”

over de vernieuwde BMW 3-serie

We flaneren door Duitse dorpjes en gaan keer op keer stevig op het gas bij het verlaten van de bewoonde wereld. Het sprintvermogen is indrukwekkend, de klank van de zescilinder in combinatie met het uitlaatsysteem lekker opzwepend. Wanneer je van het gas gaat klinkt er zelfs een plofje vanuit de uitlaatpijpen. Dit is genieten. En bij het uitaccelereren van de bochten merk je bovendien het grote voordeel van een achterwielaandrijver: je hebt geen last van hinderlijke aandrijfkrachten in je stuurwiel.

Die besturing!

En toch zijn we niet helemaal overtuigd. Van één eigenschap in het bijzonder: de besturing. Het is ons bij meerdere BMW's opgevallen en nu lijkt ook de 3-serie er slachtoffer van te zijn geworden: er is minder scherpte. Ja, de besturing is direct en voert de opgegeven commando's adequaat uit, maar rond de middenstand voelt 'ie zweverig aan. Alsof de stuurbekrachtiging in intensiteit verandert. Een probleem waar diverse andere automerken ook mee te kampen hebben sinds de intrede van elektrische stuurbekrachtiging, maar waar we bij een BMW dubbel zo sterk balen. De besturing daarvan was immers altijd zo ongelofelijk fijn.
Nu voelt de 3-serie toch minder vertrouwd aan. En dat terwijl het nog verder verbeterde onderstel de overtuiging geeft dat voortaan geen bocht te gek is. Als we later spreken met Jos van As, de Nederlander die hoofdverantwoordelijke is voor het onderstel en de rijdynamics, blijkt ook wel dat BMW aanpassingen heeft doorgevoerd aan de besturing. En daardoor is een compromis ontstaan. Iets dat BMW juist altijd heeft vermeden.

En?

Is BMW opgegaan in de massa? Nee, dat niet. De besturing mag dan niet meer zijn wat het ooit is geweest, de 3-serie blijft wel een enthousiasmerende rijdersauto. Het concept van achterwielaandrijving, naar wens een machtig klinkende zes-in-lijn en een lage zitpositie in combinatie met het kleine en dikke stuurwiel bieden echt voldoende ingrediënten om op rijplezier de benchmark te blijven. Maar de afstand ten opzichte van de concurrentie is op dat gebied wel kleiner geworden. Met een gloednieuwe C-klasse in het kielzog, een gloednieuwe A4 in aantocht en een veelbelovende Jaguar XE eveneens in deze leeuwenkuil zal de BMW 3-serie het niet op een presenteerblaadje krijgen.