Renault Captur

Dat ongewone zit ‘em in de uitgebreide personalisatiemogelijkheden. Geen enkele andere crossover op de markt is zo vergaand naar eigen wens samen te stellen. Houdt Renault bij de Clio en Clio Estate nog enigszins de rem erop om te voorkomen dat klanten als een Tilburgse kermisattractie de showroom uitrijden, bij de Captur hebben klanten vrij spel. Er kan naar hartenlust gecombineerd worden; binnen de honderden variaties die er zijn worden vrijwel geen grenzen gesteld aan het samenstellen van een geheel eigen Captur. Aan de andere kant zijn dealers logischerwijs erg gesteld op hun vaste klanten. Zij zullen daarom geen blad voor de mond nemen als een klant een wel erg smaakgevoelige Captur samenstelt. Incourante auto’s zijn immers ongunstig voor de handel, voor beide partijen.

Doe het in de wasmachine
Nu ziet Renault het niet snel gebeuren dat een buitenissige Captur de showroom verlaat omdat dealerverkopers zijn (om)geschoold tot ware reisgidsen, om klanten door het enorme bos van de mogelijkheden te begeleiden. Doen ze dat op een manier zoals hen dat geleerd is, dan zou het leeuwendeel van de Capturs als Dynamique van de band moeten rollen. Deze topuitvoering, waarvan Renault het leeuwendeel verwacht te verkopen, zit standaard behoorlijk in de spullen met onder meer een two-tone kleurstelling van de carrosserie, het zeer uitgebreide en gebruiksvriendelijke R-link multimediasysteem, 17 inch lichtmetalen wielen en Zipper-stoelbekleding. Zoals de naam al enigszins doet vermoeden is deze stoelbekleding afritsbaar zodat het in de wasmachine kan als het vuil is of vervangen kan worden bij slijtage. Omwisselen voor een ander kleurtje kan natuurlijk ook, waardoor je weer een net even wat andere Captur rijdt.
Nog zo’n doordacht handigheidje van Renault is de zogenoemde Magic Drawer. Deze maar liefst 11 liter grote schuiflade – waar met gemak een spiegelsreflexcamera of een laptop in past – kan wel eens het einde van het traditionele dashboardkastje betekenen. Het is namelijk veel makkelijker in gebruik en ook vanaf de bestuurderspositie goed bereikbaar. Bovenop het dashboard is er een klein opbergvakje voor bijvoorbeeld de mobiele telefoon of zonnebril en voor de versnellingspook zit er nog één. En daarmee houdt het aantal bruikbare opbergmogelijkheden ook wel op. We missen een middenarmsteun met opbergvak en zowel de portiervakken als de bekerhouders in de middentunnel zijn te klein en te ondiep om voldoende houvast te geven aan McDonalds-bekers. Een blikje kan wel.

Verschuifbare achterbank
Dat de Captur ondanks zijn afwijkende modelnaam onderdeel uitmaakt van de Clio-familie behoeft geen uitleg; het design spreekt boekdelen. Toch zijn er nog best verschillen. Over het afwijkende dashboard hebben we het al gehad, maar ook het gedeelte achter de voorstoelen wijkt af van de Clio en Clio Estate. In tegenstelling tot die modellen beschikt de Captur over een verschuifbare achterbank. Verschuiven kan over een afstand van 16 centimeter en resulteert in meer beenruimte of juist meer bagageruimte. Een slimme invulling van Renault, want hierdoor is de Captur even ruim als de concurrentie terwijl hij met een lengte van 4,12 meter een slag korter is.
Staat de achterbank in de achterste stand, dan is er voldoende plaats voor vier volwassenen en een bagage ter grootte van 377 liter. Bij een kofferruimte van 477 liter is de achterbank enkel nog geschikt voor kinderen. Omklappen van de rugleuningen levert een hoeveelheid van 1.235 liter op en dat is inclusief de dubbele bodem van de bijna geheel vlakke laadvloer.

Springerig
In technisch opzicht zijn de verschillen tussen de Clio en de Captur een stuk kleiner. Door de bank genomen is eigenlijk alleen de ophanging wat stugger gemaakt om overmatig overhellen – vanwege de hogere koets – tegen te gaan. Dat schept hoge verwachtingen van het rijgedrag, want de Clio is een van de fijnste auto’s in zijn klasse. De Captur is dat met onmiddellijke ingang ook, maar zo lekker sturen als de Clio doet hij niet, wel bovengemiddeld strak voor een crossover. Door de tweaks aan de demping (zachter) en vering (stugger) is het doel van een horizontaal weggedrag bereikt, ze hebben niet kunnen voorkomen dat de auto op slechtere wegen vol oneffenheden enorm stoterig kan zijn. Soms kan dit leiden tot het maken van een klein wippertje van de achterzijde wanneer je net even wat te enthousiast een bocht bent ingedoken of een ietwat springerige koets op glooiende wegen, onveiliger is de Captur allesbehalve. Ter extra geruststelling: Renault heeft de Captur, net als de inmiddels bewezen Clio, ontwikkeld voor de maximale 5 EuroNCAP-sterren.

Geen 4x4
Het handelbare en levendige rijkarakter maakt van de Captur een echte softroader. Die 10 centimeter extra bodemspeling zijn puur voor de stoere looks, want van moeizaam terrein moet hij helemaal niets hebben. Vierwielaandrijving is zelfs niet eens verkrijgbaar. De stad is z’n ding. Opeens begrijpen we waarom Biarritz is gekozen als introductielocatie. Zelden hebben we een regio meegemaakt waar de straatjes achter bijna elke bocht niet veel breder zijn dan anderhalve auto. De Captur bewijst zich hier juist thuis te voelen. Watervlug manoeuvreren we ons tussen de andere rijdende en geparkeerde auto’s en het actieve publiek. Ondertussen doet de dCi 90 zijn werk volledig op de achtergrond. Deze afgezwakte versie van de inmiddels onder leaserijders welbekende 1.5 liter viercilinder-diesel is ook in de Captur erg stil, voldoende krachtig en zeer zuinig. Ook na een stevig blokje om door de laatste restjes van de Pyreneeën noteert de boordcomputer niet meer dan 5,1 l/100 km. Daar kun je moeilijk over mopperen gezien het type auto.
De diesel is ook meteen de fijnste aandrijflijn. Hij geniet het hoogste koppel en is bovendien, in tegenstelling tot de viercilinder-benzinemotor, wel te combineren met een handbak, die overigens prettig schakelt. Die TCe 120 is enkel te verkrijgen met de nieuwe EDC-automaat met dubbele koppeling. En die is niet zo verfijnd als de vergelijkbare DSG-transmissies van de Duitsers. De reactie bij lage toerentallen is hinderlijk traag en de schakelkeuzes zijn niet altijd in overeenstemming met de rijsituatie. Zelf de controle nemen kan niet, want het ontbreekt ‘em aan een manuele modus. Het schakelen zelf verloopt dan wel weer vlekkeloos en ook de benzinemotor an sich geeft te kennen dat Renault wat betreft compacte motoren op de goede weg zit. De kleinste, de TCe 90, hebben we dan nog niet aan de tand gevoeld en die mogelijkheid werd ons ook niet geboden. Opmerkelijk, want juist van deze 90 pk sterke driecilinder-turbobenzinemotor verwacht Renault dat hij gretig aftrek zal te vinden.

Prijs(waardig)
De laatste keer dat we een crossover reden, zeiden we het al: ‘Het grootste gevaar kan wel eens uit de Franse hoek komen in de vorm van de Renault Captur.’ Dat gold niet zozeer voor de Chevrolet Trax in kwestie, maar in feite voor alle andere compacte crossovers die heden te koop zijn. De destijds al bekende, zeer scherpe vanafprijs van € 15.990,- was voldoende om tot deze vooruitziende blik te komen. Wanneer een auto duizenden euro’s voordeliger is dan de meeste van zijn concurrenten laat die nu eenmaal ruimte over voor fouten. Echter, ook die hebben we bij de Renault Captur niet kunnen vinden, hooguit enkele kanttekeningen. We durven dan ook gerust opnieuw te eindigen met een paragnostisch statement: Renault Captur, Auto van het Jaar 2014, top-3, zo niet opvolger van de Volkswagen Golf...